Sztuka akcji. Ku nowym formom twórczości artystycznej
Plenery w Osiekach uchwyciły moment narodzin nowej formy wypowiedzi artystycznej – sztuki akcji. Za sprawą realizacji różnych form happeningu to rok 1967 zainaugurował etap akcyjnych działań w historii plenerów osieckich. Niemniej cechujące je spontaniczność i tymczasowość zaznaczały się już w aranżacji pierwszych wystaw poplenerowych, podczas których obiekt niejednokrotnie wchodził w dynamiczną relację z otaczającą go przyrodą.
Lata 70. to okres rozkwitu sztuki akcji, w której kluczowe znaczenie miało działanie wykonywane przez twórcę w danym miejscu i czasie, a pozostawione po tym działaniu obiekty nie zawsze posiadały status pełnoprawnego dzieła sztuki. Ze względu na przemijający charakter akcji artystycznych, ich rekonstrukcja możliwa jest jedynie na podstawie autorskich instrukcji i zdjęć, stąd w sali prezentowany jest szeroki wybór dokumentacji z archiwum Działu Sztuki Współczesnej Muzeum w Koszalinie. Ekspozycję podzielono na osiem sekcji tematycznych.
- Krytyka materialności dzieła sztuki
- Fundamenty sztuki
- Światło i mechaniczny zapis rzeczywistości
- (Nie)moce geometrii
- Formuły happeningu
- Ekologia
- Wymiary podmiotowości
- Wartości i transcendencja
Józef Robakowski, Obraz dla Muzeum, 1981
Zdzisław Jurkiewicz, Białe, czyste, cienkie płótno, 1970
Andrzej Matuszewski, Ślady, 1967
Maria Michałowska, Tydzień w Osiekach, 1970
Andrzej Pierzgalski, Jerzy Treliński, Mandatowanie, Wiatrowanie, Cisza, 1972
Barbara Kozłowska, Zbigniew Makarewicz, Antoni Dzieduszycki, Zamknięcie morza, 1970
Jan Dobkowski, Dwa słońca (Kocham Majkę), 1973